30MB; stron 112

Park Mużakowski

Park Mużakowski (w języku niemieckim: Park von Muskau, Muskauer Park, Fürst-Pückler-Park) leży na granicy Polski i Niemiec, po obu stronach Nysy Łużyckiej. Jest przykładem dobrej współpracy transgranicznej obu państw. Zajmuje ponad 700 ha. Po stronie Niemiec znajduje się około 1/3 parku, ale jest to część centralna, z głównymi zabudowaniami i ogrodami. W Polsce są to tereny raczej leśno-parkowe, a nie ogrodowe. Park powstał w 1. poł. XIX w. Jego twórcą był właściciel tych dóbr książę Hermann von Pückler-Muskau. Ze względu na oryginalną koncepcję, wielkość, perfekcyjną realizację należy do najwybitniejszych osiągnięć europejskiej sztuki ogrodowej. W 2004 r. został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Znajduje się na terenie Łuku Mużakowa, czyli moreny czołowej zlodowacenia środkowopolskiego. W celu jej ochrony utworzono Geopark Łuk Mużakowa. Jego atrakcyjność turystyczną podnoszą zrekultywowane kopalnie węgla brunatnego. Po polskiej stronie utworzono Ścieżkę Geoturystyczną „Dawna kopalnia Babina”. Nieopodal Parku Mużakowskiego jest Park Rododendronów w Kromlau ze słynnym Mostem Diabelskim.